بی مروت

بی مردانگی و انسانیت . بی انسانیت . بی آزرم . بی ادب درشت و سخت دل و بی انصاف . بداندیش . بدخواه .

بی مروت. [ م ُ رُوْ وَ ] ( ص مرکب ) ( از: بی + مروت = مروءة «عربی » ) بی مردانگی. بی انسانیت. بی آزرم. بی ادب. درشت و سخت دل و بی انصاف. بداندیش. بدخواه. بدخوی. ظالم. ( ناظم الاطباء ). بیر و ناتراشیده. ( آنندراج ). نامردم. ( یادداشت مؤلف ) : مرد بی مروت زن است و عابد باطمع راهزن. ( گلستان باب هشتم ). ملاح بی مروت ویرا بخنده گفت. ( گلستان ).
زنبور درشت بی مروت را گوی
باری چو عسل نمیدهی نیش مزن.کان بداخلاق بی مروت را
سنگ بر سر زدن سزاوار است.بر در ارباب بی مروت دنیا
چند نشینی که خواجه کی بدر آید.مرو بخانه ارباب بی مروت دهر
که گنج عافیتت در سرای خویشتن است.- امثال :
طبیب بی مروت خلق را رنجور میخواهد
گدا بهر طمع فرزند خود را کور می خواهد.
رجوع به مروت و مروءة شود.

نامرد