تیرباران کردن

فلفل

( مصدر ) شلیک کردن سربازان بسوی دشمن یا محکوم باعدام .
انداختن تیر بسیار

تیرباران کردن. [ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) انداختن تیر بسیار. ( ناظم الاطباء ). رشق. ( تاج المصادر بیهقی ) ( دهار ). عمل تیرباران :
بکردند یک تیرباران نخست
بسان تگرگ بهاران درست.چو بر دشمنان تیرباران کنم
کمان را چو ابر بهاران کنم.سکندر بفرمود تا لشکرش
یکی تیرباران کنند از برش.یکی تیرباران بکردند سخت
چو باد خزان برجهد بر درخت.آه من دوش تیرباران کرد
ابر خونبار از آسمان برخاست.از پیش و پس قبیله یاران
کردند به صبح تیرباران.ساقی خورشید ما چون نور بخشد ماه را
چشم ما گر تیز بیند تیربارانش کنم.و جنگ و حرب درپیوستند و بر دیلم تیرباران کردند. ( تاریخ قم ص 248 ).