<div class="boxBd">مذیر. [ م ُ ذَی ْ ی ِ ] ( ع ص ) کسی که سر پستان ناقه را به ذیار ( سرگین آمیخته به خاک ) بیالاید. ( از آنندراج ). نعت فاعلی است از تذییر. رجوع به تذییر شود.</div>

مذیر. [ م ُ ذَی ْ ی ِ ] ( ع ص ) کسی که سر پستان ناقه را به ذیار ( سرگین آمیخته به خاک ) بیالاید. ( از آنندراج ). نعت فاعلی است از تذییر. رجوع به تذییر شود.

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">کسی که سر پستان ناقه را به ذیار بیالاید</div>

کسی که سر پستان ناقه را به ذیار بیالاید

فرهنگ فارسی

<div class="boxBd">مذئر. [ م ُ ءِ ] ( ع ص ) در خشم آورنده و ترساننده. ( ناظم الاطباء ). نعت فاعلی است از اذئار. رجوع به اذئار شود. || حریص و دلیرگرداننده و برآغالنده. ( از ناظم الاطباء ). رجوع به اذئار شود.</div>

مذئر. [ م ُ ءِ ] ( ع ص ) در خشم آورنده و ترساننده. ( ناظم الاطباء ). نعت فاعلی است از اذئار. رجوع به اذئار شود. || حریص و دلیرگرداننده و برآغالنده. ( از ناظم الاطباء ). رجوع به اذئار شود.