<div class="boxBd"><b>( مذیة )</b> مذیة. [ م َ ی َ / م َ ذی ی َ ] ( ع اِ ) مرآت. آئینه. ( از اقرب الموارد ). آئینه صیقلی یافته. ( از متن اللغة ). گویند: نظر فی المذیة؛ ای المرآة. ( از اقرب الموارد ). ج ، مَذَیات ، مَذیّات ، مِذاء، مِذَی ً، مَذَی ْ.</div>

( مذیة ) مذیة. [ م َ ی َ / م َ ذی ی َ ] ( ع اِ ) مرآت. آئینه. ( از اقرب الموارد ). آئینه صیقلی یافته. ( از متن اللغة ). گویند: نظر فی المذیة؛ ای المرآة. ( از اقرب الموارد ). ج ، مَذَیات ، مَذیّات ، مِذاء، مِذَی ً، مَذَی ْ.

لغت نامه دهخدا

فرهنگ فارسی

<p><span class=""hl"">مذیة.</span> [ م َ ی َ <span class=""hl"" dir=""ltr"">/</span> م َ ذی ی َ ] (ع اِ) مرآت . آئینه . (از اقرب الموارد). آئینه ٔ صیقلی یافته . (از متن اللغة). گویند: نظر فی المذیة؛ ای المرآة. (از اقرب الموارد). ج ، مَذَیات ، مَذیّات ، مِذاء، مِذَی ً، مَذَی ْ.<br></p>

مذیة. [ م َ ی َ / م َ ذی ی َ ] (ع اِ) مرآت . آئینه . (از اقرب الموارد). آئینه ٔ صیقلی یافته . (از متن اللغة). گویند: نظر فی المذیة؛ ای المرآة. (از اقرب الموارد). ج ، مَذَیات ، مَذیّات ، مِذاء، مِذَی ً، مَذَی ْ.

مذیه

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا