نکهت

اسم: نکهت (دختر) (عربی) (تلفظ: nakhat) (فارسی: نَکهَت) (انگلیسی: nakhat)
معنی: بوی خوش

یکباربوییدن، بوی دهان، بوی خوش
۱ - (مصدر ) یک بار تنفس کردن با بینی . ۲ - ( اسم ) بوی دهان : حمد و ثنایی که روایح ذکر آن چون ثنایای صبح برنکهت دهان گل خنده زند .
عبدالله مولف صبح گلشن این بیت را از او نقل کرده است : شبی که داغ تو سوزم بدل چنال خواهم که همچو شمع شود زندگی تمام مرا .

(نَ یا نُ هَ ) [ ع . نکهة ] (اِ. ) ۱ - بوی خوش . ۲ - بوی دهان .

نکهت. [ ن َ هََ ] ( ع اِ ) بوی دهان. ( غیاث اللغات ) ( ناظم الاطباء ). نکهة :
همانا که برزد یکی تیز دم
شهنشاه از آن دم زدن شد دژم
بپیچید و در جامه زو سر بتافت
که از نکهتش بوی ناخوب یافت. || بوی خوش دهان. رجوع به نکهة شود :
بوید به سحرگاهان از شوق به ناگاهان
چون نکهت دلخواهان بوی سمن و سنبل.فکر و نطقش چو نکهت لب دوست
ز آتش تر گلاب می چکدش.نکهت حوراست یا صفای صفاهان
جبهت جوزاست یا لقای صفاهان.باد بهشت می گذرد یا نسیم صبح
یا نکهت دهان تو یا بوی لادن است. || بوی خوش. ( غیاث اللغات ) ( ناظم الاطباء ). نکهة :
شمه خلق تو هست آنک او را
نکهت عنبر و ند نیست ندید.نکهت جام صبوحی چون دم صبح از تری
عطسه مشکین ز مغز آسمان انگیخته.نکهت خویش ز عشق مشک فشان از فقاع
شیبت مویش به صبح برف نمای از سداب.نکهت کام صراحی چو دم مجمر عید
زو بخور فلک جان شکر آمیخته اند.ای صبا نکهتی از کوی فلانی به من آر
زار و بیمار غمم راحت جانی به من آر.صبا تو نکهت آن زلف مشکبو داری
به یادگار بمانی که بوی او داری.بعد از این نشگفت اگر با نکهت خلق خوشت
خیزد از صحرای ایذج نافه مشک ختن.

---

نکهت. [ ن َ هََ ] ( اِخ ) عبداﷲ ( ملا... ). مؤلف صبح گلشن این بیت را از او نقل کرده است :
شبی که داغ تو سوزم به دل چنان خواهم
که همچو شمع شود زندگی تمام مرا.
رجوع به صبح گلشن ص 539 شود.

---

نکهة. [ ن َ هََ ] ( ع اِ ) بوی دهان. ( دهار ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ازکنزاللغات و صراح ) ( ناظم الاطباء ) ( از متن اللغة ) ( ازاقرب الموارد ). || بوی خوش. ( آنندراج ). رجوع به نکهت شود. || اسم است از نَکْه. ( از متن اللغة ). یک بار تنفس کردن با بینی. ( از اقرب الموارد ) ( از فرهنگ فارسی معین ). رجوع به نَکْه شود.

۱. بوی خوش.
۲. [قدیمی] بوی خوش دهان.