باز سفید. [ زِ س َ / س ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) نوعی باز که به ترکی آنرا طویغون گویند.( شعوری ج 1 ص 156 ). زُرق. ( قطر المحیط ) :
باز سفید روضه انسی ، چه فایده
کاندر طلب چو بال بریده کبوتری.
ز کبر در پی هر صید مختصر نرود.
باز سفید روضه انسی ، چه فایده
کاندر طلب چو بال بریده کبوتری.
سعدی.
بتاج هدهدم از ره مبر که باز سفیدز کبر در پی هر صید مختصر نرود.
حافظ.