معین الدین فراهی

مُعینُ الدین فَراهی (ز ۹۰۴ق)
(یا: مسکین فراهی) مشهور به ملامسکین، مفسر، واعظ، نویسنده، و شاعر ایرانی. معین الدین نیز، همچون پدرش، امام جماعت جامع هرات بود و در آن جا وعظ می کرد. سال ها به مطالعۀ قرآن و حدیث و جست وجوی احادیث و اسناد پرداخت و مجالس درس عرفان، تفسیر قرآن و حدیث و وعظ او در هرات شناخته بود. در ۹۰۰ق به فرمان سلطان حسین بایقرا قاضی هرات شد، اما یک سال بعد از این کار کناره گرفت و به کار پیشین خود بازگشت. معین الدین طبع شعر نیز داشت. از آثارش: حدائق الحقایق به نثر به فارسی در تفسیر قرآن (تهران، ۱۳۴۷ش)؛ معارج النبوة فی مدارج الفتوة/سیر شریف به فارسی در تاریخ صدر اسلام و سیرت حضرت محمد (ص) که بارها چاپ شده است؛ روضة الواعظین/اربعین به نظم و نثر فارسی در بیان ۴۰ حدیث از محمد (ص) و شرح آن ها؛ معراج نامه/معارج النبوة به نظم و نثر در معراج پیامبر اسلام؛ اعجاز موسوی/قصص حضرت موسی به فارسی در تفسیر قصه های قرآن دربارۀ حضرت موسی (ع) (هند، ۱۲۷۲ق).