بیانی شیرین

بیانی، شیرین (تهران ۱۳۱۷ش)
بیانی، شیرین
مورّخ و مترجم ایرانی. فرزند خانبابا بیانی و ملک زادۀبیانی است. در رشتۀ تاریخ از دانشگاه تهران دانشنامۀ لیسانس گرفت. سپس از دانشگاه سوربن در رشتۀ تاریخ دانشنامۀ دکتری گرفت. سال ها در رشتۀ تاریخ دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران تدریس کرد. مهم ترین اثر او تألیف کتاب دین و دولت در ایران عهد مغول (۳ جلد) برندۀ جایزۀ بهترین کتاب سال ۱۳۷۵ش شد و در همان سال این کتاب بهترین کتاب سال دانشگاه تهران نیز شناخته شد. از آثار اوست: تیسفون و بغداد در گذرگاه تاریخ (۱۳۷۷ش)؛ تاریخ آل جلایر (۱۳۴۵ش)؛ زن در ایران عصر مغول (۱۳۵۲ش)؛ نظام اجتماعی مغول (۱۳۶۵)؛ ترجمۀ تاریخ عیلام (پیر امیه ۱۳۴۹ش)؛ ترجمۀ تاریخ سرّی مغولان (پل پلیو ۱۳۵۰ش).

[ویکی نور] بیانی شیرین (اسلامی ندوشن). شیرین بیانی، فرزند دکتر خانبابا بیانی در یازدهم مرداد سال 1317ش در تهران متولد شد. پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه در سال 1336ش وارد دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران شد و در رشته تاریخ ادامه تحصیل داد. وی در سال 1339ش موفق به اخذ درجه لیسانس از آن دانشگاه شد. در همان سال و برای ادامه تحصیل به فرانسه رفت و در سال 1341ش از دانشگاه سوربن پاریس موفق به اخذ درجه دکترای تاریخ با درجه بسیار عالی گردید.
وی در سال 1342ش با رتبه استادیاری تمام وقت وارد کادر آموزشی گروه تاریخ دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران شد و در سال 1346ش به مقام دانشیاری ارتقاء یافت. ایشان در سال 1353ش به مقام استادی «تمام وقت» همان دانشگاه دست یافت و در سال 1373 به رتبه پروفسوری «رتبه همراه استادی» رسید. وی هم اینک با رتبه 30 استادی به تدریس دوره های قرون وسطی و دوران باستانی ایران در گروه آموزشی تاریخ دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران مشغول است. خانم شیرین بیانی علاوه بر نگارش چندین کتاب، مقالات زیادی نگاشته که در مجلات معتبر داخلی و خارجی به چاپ رسیده است.
از جمله استادان شیرین بیانی می توان به پدر ایشان دکتر خانبابا بیانی، عموی ایشان دکتر مهدی بیانی، علی اصغر شمیم و دکتر محمدحسن گنجی اشاره نمود.
وی در دوره های کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری در گروه تاریخ دانشگاه تهران تدریس داشته است.
نگارش مقاله و چاپ آنها در مجلات معتبر داخلی و خارجی همچون مجلات: یغما، راهنمای کتاب، بررسی های تاریخی، هستی و ایرانیکا (چاپ دانمارک) از دیگر فعالیت های علمی ایشان به شمار میرود.
ایشان در مجامع علمی مختلفی نیز به ایراد سخنرانی پرداخته است که از آن جمله می توان به کنگره بین المللی خواجه رشیدالدین فضل الله همدانی، کنگره بین المللی بیهقی، مطالعات ایران-شناسی اشاره نمود.