گهگاه

من حین لآخر

گاه گاه، گاهی، بعضی اوقات
گاه گاه : با آنکه از وی غایبم و ز می چو حافظ تایبم در مجلس روحانیان گه گاه جامی میزنیم . ( حافظ )

گه گاه. [ گ َه ْ ] ( ق مرکب ) مخفف گاهگاه :
مگر که غالیه میمالی اندر او گه گاه
وگرنه از چه چنان تافته است و غالیه بار.قرآن که مهین کلام دانند آن را
گه گاه نه بردوام خوانند آن را.مرا ز عشق تو آن بس بود بتا که بود
نظاره گاه دو چشمم جمال تو گه گاه.خاک ار ز رخت نور برد گه گاهی
منزل به فلک برآورد چون ماهی.با آنکه از وی غایبم وز می چو حافظ تایبم
در مجلس روحانیان گه گاه جامی میزنم.رجوع به گاهگاه شود.

گاهی، بعضی اوقات.