گنبد زدن

قبة

گنبد زدن. [گُم ْ ب َ زَ دَ ] ( مص مرکب ) نوعی از جست حیوانات که به هر چهار پا جهند، مانند: جست آهو. ( بهار عجم ) ( آنندراج ). گنبد. گنبده. گنبدی. گنبد کردن :
چو جولان کند هست کوه روان
چو گنبد زند گنبد اخضر است.هر خدنگی که سوی گور گشاد
گور گنبد زد وخدنگ افتاد.- گنبدزنان ؛ صفت فاعلی از گنبد زدن ، در حال گنبد زدن. گنبدزننده :
درین نخجیرگه افلاک را بنگر سراسیمه
که شد گنبدزنان گویی گریزان خیل آهوئی.