کشت کردن

ازرع , حتی

( مصدر ) کاشتن زراعت کردن : ( رنج بردی کشت کردی آب دادی بر درو گرت دونی از حد خامی در آید گو در آی ) ( سنائی )

کشت کردن. [ ک ِ ک َدَ ] ( مص مرکب ) زراعت کردن. فلاحت کردن. زرع. حرث. احتراث. ازدراع. حراثة. ( ترجمان القرآن ) ( حبیش تفلیسی ) ( تاج المصادر بیهقی ) ( المصادر زوزنی ) :
هین مگو کاینک فلانی کشت کرد
در فلان سال و ملخ کشتش بخورد.خوبکاران او چو کشت کنند
گاو در خرمن بهشت کنند.چو دستت می دهد امروز کشتی
بکن کز وی بفردا در بهشتی.