گوشمال دادن

عاقب

( مصدر ) ۱ - سیاست کردن ادب کردن تنبیه کردن گوشمالی دادن : و هر که ظلم کردی بر رعیت گوشمال دادی. ۲ - بلرزه و ارتعاش در آوردن سیمهای ساز های زهی و کوک کردن آنها .

گوشمال دادن. [ دَ ] ( مص مرکب ) سیاست کردن. تنبیه کردن. گوشمال نمودن. تأذین. تعریک. عرک :
زان سخن ها که بدو طبع ترا میل و هواست
گوشمالش ده از انگشت بدان سان که سزاست.رفتم پس دنیا بسی ولیکن
افلاک بر آن داد گوشمالم.و هرکه ظلم کردی بر رعیت ، گوشمال دادی. ( تاریخ بخارای نرشخی ص 109 ).
چنانت دهم گوشمال نفس
که ناگفتنی را نگویی به کس.بباید خواند و پرسیدن ز حالش
بدین معنی بدادن گوشمالش.چو بیند عجب کاریی در خیال
به تأدیب چشمش دهد گوشمال.به چشم رحم به رویم نظر همی نکند
به دست جور و جفا گوشمال داده بسی.چو باری بگفتند و نشنید پند
بده گوشمالش به زندان و بند.برادرانش را بخواند و گوشمالی بواجب داد. سعدی ( گلستان ).
زبان را گوشمال خامشی ده
که هست از هرچه گویی خامشی به.در گوش قدردانی من حلقه زر است
هرکس که گوش به جامی دهد مرا.|| در اصطلاح موسیقی دانان ، گوشمال دادن آلات موسیقی و به عبارت بهتر ذوات الاوتار یا سازهای زهی عبارت از کوک کردن و به لرزه و ارتعاش درآوردن تارها است.