قنادی

قنادی (مغازه) به محل فروش شیرینی جات گفته می شود.
قنادی (حرفه) به حرفه و صنعت شیرینی سازی اشاره دارد.

قنّادی
از مشاغل سنّتی در ایران. منظور از قنادی عملِ تهیه و پختِ انواع شیرینی و فروش آن است. کارِ قنادان، تا پیش از وفورِ قند و نبات و آب نبات و نُقل کارخانه ای، بیشتر تولید این اقلام بود. پس از ورودِ دو نوع قند بلژیکی و روسی به بازارِ ایران، رفته رفته کار قنادان به تولید شیرینی منحصر شد. اگرچه از لفظِ قنادی فقط تهیه و تولید انواع شیرینی سنتی (مانند زولبیا، بامیه، مسقطی و حلوا ارده و سوهان و انواع نان فرنگی چون کِیک و رولِت و نانِ خامه ای و جز آن ها) مراد می شود، در دکّان های قنادی انواع آجیل خشک نیز عرضه می شود. کارگاهِ شیرینی پزی معمولاً در محوطه ای جدا از محل فروش، زیرزمینِ دکّان یا محوطۀ پشتی آن یا در محلی دیگر، قرار دارد.