نان و حلوا

نان و حلوا کتابی است نوشتهٔ شیخ بهایی. این کتاب آمیخته ای از مواعظ، طنز، حکایت، تمثیل و لطایف عرفانی و معارف برین بشری است. با زبانی روان و دلنشین. نان و حلوا ترسیمی است از ریاکاری، تلبیس و غرور به مال و منال و عنوان و منصب دنیایی. بهایی در یکی از بخش های این مثنوی به دوری از سلاطین که خود آن را از نزدیک تجربه کرده بود اشاره می کند، چرا که در اندیشهٔ او نزدیکی به شاهان غارت دل و دین را در پی دارد در مجموع، مثنوی نان و حلوا از جمله آثار شیخ بهایی است که در تبیین دیدگاه و اندیشه سیاسی او می توان به آن استناد کرد.

نان و حَلْوا
(یا: سَوانح السفر الحجاز) منظومه ای عرفانی و اخلاقی، سرودۀ شیخ بهایی، به فارسی. این منظومه که سرشار است از واژگان عربی و مشحون است از حکایات و پندهای اخلاقی، در بحر رمل مسدس مقصور، سروده شده است. سراینده در این منظومه، که به منظور تنبّه اهل مدرسه و تدریس سروده شده است، مخاطبان را به عزلت نشینی و پرهیز از ظواهر دنیاوی، و بسنده نکردن به علم ظاهری تشویق کرده است. این منظومه در ذیل کلیات شیخ بهایی به چاپ رسیده است.