مارکومان ها

مارکومان ها (به لاتین: Marcomanni، آلمانی:Markomannen) مردمانی از قبیله ای ژرمن و به احتمال در پیوند با بورها یا سوئبی ها بودند.
مارکومان به احتمال ریشه در دو واژهٔ نیاژرمنی مارک به معنا و همریشه با مرز و مان به معنای مرد تشکیل شده است.
مارکومان ها در پیش از سال ۱۰۰ پیش از میلاد در کرانهٔ رود ماین جاگیرشدند. در سدهٔ نهم پیش از میلاد و زیر فشار رومیان اینان به خاور بوهم کوچیدند و به زودی به نیرویی تهدیدگر در برابر روم بدل گشتند. تاریخنگاران رومی گزارش نموده اند که در سدهٔ یکم میلادی فرمانروایان مارکومان ها از سوی رومیان منصوب می گشتند.
در سدهٔ دوم میلادی اتحادی میان مردمانی چون کوادها، وندال ها، سرمتیها و مارکومان ها برای نبرد با رومیان پدید آمد. مارکوس اورلیوس- امپراتور روم- سه سال را صرف نبرد با ماکرومان ها نمود و سرانجام مارکومان ها و آنگاه هم پیمانانشان را در جریان جنگ های پونیک درهم شکست. با این حال این رشته جنگ ها تا مرگ مارکوس اورلیوس در ۱۰۸ میلادی ادامه داشت و نتیجه اش پیروزی روم و تثبیت رود دانوب به عنوان مرز امپراتوری روم بود.

مارْکومان ها (Marcomanni)
قبیله ای ژرمن از اعضای سوئبها. کمی پس از ۱۰۰پ م در درۀ رود ماین می زیستند. برای خلاصی از یورش های رومیان در ۹پ م به شرق بوهم مهاجرت کردند و تحت حاکمیت ماروبودوئوس پادشاه خود، اتحادیه ای قدرتمند از قبایل تشکیل دادند. پس از جنگ با آرمینیوس، از سرکردگان ژرمن، پادشاهی آنان برافتاد و ماروبودوئوس در ۱۹م به قلمرو رومیان تبعید شد. در دهه های بعد تحت حمایت رومی ها قرار گرفتند و بسیاری از تجار ایشان را در سرزمین خود پذیرفتند. اما در حدود ۱۶۷م با همدستی دیگر متحدانشان به قلمرو رومی ها یورش بردند. امپراتور مارکوس اورلیوس آنان را بیرون راند، اما تا زمان مرگش در ۱۸۰م درگیر جنگ با آنان بود. پس از آن ذکری از مارکومان ها به میان نیامده، اما احتمال داده می شود یکی از طرف های اتحاد آلمانی باشند.