لامیهالعجم

لامیَّةالْعَجَم
سرودۀ طغرایی اصفهانی، قصیدۀ عربی در ۵۰۵ق، در ۵۸ بیت با قافیۀ لام. این قصیده با مطلع «أَصالَةُالرَّأْیِ صانَتْنی عَنِ الْخَطَلِ/ وَ حِلْیَةُالْفَضْلِ زانَتْنی لَدَی الْعَطَلِ» در شکایت از تباهی های زمانه است که در هم چشمی با لامیّةالعرب شَنفَری چنین نامی گرفته و شارحان و مترجمان بسیاری هم بدان پرداخته اند؛ ازجمله علی جواد الطاهر این قصیده را شرح و بررسی و چاپ کرده است (بغداد، ۱۹۶۲).