مازورکا

مازورکا (mazurka) رقصی است لهستانی در ۴/۳ یا به وزن سه تایی با حرکتی معتدل و ملایم که غالباً ضرب سوم آن (ضرب بالا) آکسانی قوی به خود می گیرد.
فرهنگ جامع اصطلاحات موسیقی
به عبارت دیگر ضرب سوم مازورکا بر خلاف قاعده کلی تیوریک و میزان های ۴/۳ ضرب سوم که ضرب نیمه قوی است، به ضرب قوی بدل می شود آن هم توسط آکسانی یا تشدیدی که روی ضرب سوم می گذارند. بافت ساختمانی یا شمای مازورکا از جهت ریتم و جمله بندی تجزیه می شود به بخش هایی که هر یک شامل هشت ضرب است.
این رقص که از سدهٔ شانزدهم شناخته شده بود، بعد وارد موسیقی علمی شد. آهنگسازان کلاسیک بسیاری مازورکاهای متعددی نوشته اند اما مازورکاهای فردریک شوپن آهنگساز لهستانی برای پیانو سولو برجسته ترین و مشهورترین نوع این فرم موسیقی است. از مازورکاهای دیگر می توان به دو مازورکای هنریک ویناوسکی برای ویلن و پیانو نام برد.

مازورْکا (mazurka)
هر قطعه ای از خانوادۀ رقص های سنتی لهستان متعلق به قرن ۱۶. از مشخصه های این رقص ضربه های محکم پا و به هم کوبیدن پاشنه، همراه با حرکتی چرخشی است. موسیقی مخصوص مازورکا در میزان سه ضربی و با ریتم های نقطه دار و تأکیدگذاری بر ضرب های ضعیف ساخته می شود، و آغاز و پایان جمله ها نیز بر همین ضرب ها قرار دارد. این رقص در انواع سرعت ها یافت می شود، اما معمولاً به تندی والس نیست، که آن هم قبلاً رقص خشک تر از مازورکا بود. مازورکا طی قرون ۱۸ و ۱۹ در سراسر اروپا رواج یافت، و با حدود ۶۰ اثری که شوپن در این گونه نوشت، به شهرت رسید. از آهنگ سازان دیگر مازورکا، کارول شیمانوفسکی، گلینکا، و موسورگسکی درخور ذکرند.