سازگاری کردن

سازگار بودن

سازگاری کردن. [ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) سازگار بودن. سازوار آمدن. سازوار شدن. سازش داشتن. موافقت : اگر تو سازگاری کنی و جنگ وخصومت نجوئی. ( اسکندرنامه قرن ششم نسخه نفیسی ).
کسی را که این ساز یاری کند
طرب با دلش سازگاری کند.نشاید برکسی کرد استواری
که ننموده ست با کس سازگاری.چو بر فردا نماند امیدواری
بباید کردن امشب سازگاری.تو هم با من از سر بنه خوی زشت
که تا سازگاری کنی در بهشت.ای کاش که بخت سازگاری کردی
با جور زمانه یار یاری کردی. || تحمل داشتن. مدارا کردن :
سازگاری کن با دهر جفاپیشه
که بد و نیک زمانه به قطار آید. || ملایم بودن با طبع و مزاج کسی :
جان من زنده به تأثیر هوای لب تست
سازگاری نکند آب و هوای دگرم.رجوع به سازگار شود.