شتربان

نگهبان شتر راننده شتران ساربان .

شتربان. [ ش ُ ت ُ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) اشتربان. ساربان. ساروان. راننده شتر. به معنی ساربان که از عالم ( از قبیل ) فیل بان باشد. ( آنندراج ). ساربان و کسی که خدمت شتر میکند. ( ناظم الاطباء ).جامل. جمال. ضفاط. فداد. ( منتهی الارب ) :
دهقان بی ده است و شتربان بی شتر
پلان بی خر است و کلیدان بی تزه.از زلف تو بوی عنبر و بان آید
زان تنگ دهان هزار چندان آید
زلف تو همی سوی دهان زان آید
خربنده به خانه شتربان آید.تبیره زن بزد طبل نخستین
شتربانان همی بندند محمل.شتربان و فراش با دیگ پر
نبودند جز پیشکار علی.چنین گویند شتربانی شتر گم کرده بود و در آن بیابان میگردید. ( قصص الانبیاء ص 152 ). معاویه کسان را با آن شتربان بفرستاد. ( قصص الانبیاء ص 152 ).
گه حبل به گردن بر مانند شتربان
گه بار به پشت اندر ماننده استر.این است آن مثل که فروماند
خربنده خر به خان شتربانی.حله هاشان از پلاس و گیسوانشان از مهار
پاره ها خلخال و مشاطه شتربان دیده اند.بفرمود شه تا از آن خاک زرد
شتربان صد اشترگرانبار کرد.گر شتربان اشتری را میزند
آن شتر قصد زننده میکند.شتربان را گفتم دست از من بدار. ( گلستان ).
شتربان همچنان آهسته میراند.شتربانی آمد به هول و ستیز
زمام شتر بر سرم زد که خیز.صانق ؛ شتربان ماهر در خدمت شتران. لسس ؛ شتربانان زیرک وماهر. معرس ؛ شتربان ماهر در شتربانی که براند وقت نشاط و فرود آید وقت سستی. معقب ؛ شتربان ماهر. هامل ؛ شتر به چرا گذاشته بی شتربان. ( منتهی الارب ).
- امثال :
شتربان درود آنچه خربنده کشت.نظیر: میراث خرس به کفتارمیرسد. ( امثال و حکم دهخدا ).
رجوع به اشتربان شود. || مالک شتر. ( ناظم الاطباء ).

نگهبان شتر، رانندۀ شتران، ساربان.