سایه گستردن

( مصدر ) ۱ - سایه خود را منبسط کردن . ۲ - دیگران را تحت حمایت خود گرفتن . ۳ - پوشانیدن پنهان ساختن .

سایه گستردن. [ ی َ / ی ِ گ ُ ت َ دَ ] ( مص مرکب ) سایه دادن. سایه انداختن :
پلنگش بدی کاشکی مام و باب
مگر سایه گستردیش زآفتاب. || نیم روز. زوال آفتاب از نصف النهار :
ز شبگیر تا سایه گسترد هور
همی این بر آن آن برین کرد زور. || کنایه از التفات نمودن. ( برهان ) ( آنندراج ). توجه کردن. مراقبت :
چون تو درخت دلستان تازه بهار گلفشان
حیف بود که سایه ای بر سر ما نگستری.رجوع به سایه شود. || عدل گستردن. عدل کردن :
چنان سایه گسترد بر عالمی
که زالی نیندیشد از رستمی.|| پوشانیدن و پنهان ساختن. || ندیدن. || بستن. || بد گفتن. ( برهان ) ( آنندراج ).