ستیهندگی

ستیهندگی یا آنتاگونیسم به دید کلی معاشرت غیراجتماعی انسان هاست.
فرهنگ فلسفی دودِن، ترجمه ٔ رحمان افشاری و واهیک کشیش زاده
ستیهندگی برابر فارسی واژهٔ آنتاگونیسم می باشد. ستیهندگی برگرفته از «ستیهنده + ی (پسوند مصدری)»، ستیزی است که با لجاجت و جنگ و سرکشی و نافرمانی باشد. واژهٔ آنتاگونیسم از ریشهٔ یونانی «آنتی»(anti) به معنای ضد و «آگونیسما»(agonisma) به معنای ستیزه می باشد. این واژه در آلمانی به شکل Antagonismus و در انگلیسی به شکل antagonism می باشد.
ستیهندگی بیش از همه در بافت فلسفهٔ اجتماعی و در ارتباط با تضاد، نزاع و آشتی ناپذیری به کار می رود. این اصطلاح را نخستین بار کانت برای نامیدن «معاشرت غیراجتماعی انسان ها» به کار برد. بر پایهٔ نگرهٔ مارکسیستی جامعه، هر جامعهٔ شکافته به طبقات، به طور الزامی آنتاگونیستی است، یعنی مشخصهٔ آن تضاد منافع آشتی ناپذیر است، که این تضادها در نگرش کارل مارکس تنها در یک جامعهٔ بی طبقه (کمونیستی) از بین می روند.