رحمت کردن

بخشودن و عفو کردن و آمرزیدن یا رحم کردن رقت نمودن .

رحمت کردن. [رَ م َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) یا رحمت کردن بر کسی. بخشودن و عفو کردن و آمرزیدن. ( ناظم الاطباء ) : رحمت کناد خدا بر او. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 310 ).
هر آنکس که بر دزد رحمت کند
به بازوی خود کاروان میزند. || رحم کردن. رقت نمودن. شفقت ورزیدن : استیواء؛ رحمت کردن خواستن. ( دهار ) :
من چه سازم چه کنم دزد مرا برده شمار
دزد رحمت نکند دزد که دیده ست رحیم.ایزد کند رحمت بر آنکس که او
رحمت کند بر مردم ممتحن.مدتی به دیوان ماند، طبعش میل به گربزی داشت تا بلایی بدو رسید... و از دیوان رسالت بیفتاد و به حق قدیم خدمت پدرش را بر وی رحمت کردند. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 274 ). هرکه رحمت نکند بر وی رحمت نکنند.( حدیث از کیمیای سعادت ). پس خدای عز و جل رحمت کرد و آن قحط را زایل گردانید. ( فارسنامه ابن بلخی ص 83 ).
بر هیچکس نماند که رحمت نکرده ای
کز رحمت آفرید خداوند ذات تو.رنگ او از حال دل دارد نشان
رحمتم کن مهر من در دل نشان.ندیدم چنین پیچ درپیچ کس
مکن هیچ رحمت بر آن هیچکس.به عجز دشمن رحمت مکن که اگر قادر شود بر تو نبخشاید. ( گلستان ).
رحمتی کن که بسر می گردم
شفقتی بر که بجان می سوزم.چه باشد پادشاه پادشاهان
اگر رحمت کنی مشتی گدا را.رنجور عشق دوست چنانم که هرکه دید
رحمت کند مگر دل نامهربان دوست.اشک من از مردم چشمم بزاد آخر ترا
رحمتی بر اشک مردم زاد می بایست کرد.