دزبن

واژه "دزبن " دگرگون شده " دژبن " پارسی و به معنای دژپایه و کلات بنیاد است .
واژه های " دز ، دج ، دیز ، دوز " همگی همان " دژ " پارسی است که در نام های ایرانی به فراوانی دیده می شود ، مانند : دیزین ( دژین ) ، دزفول ( دژپل ) ، سنندج ( سئن دژ ) ، دیزج ( دژک ) ، دیزمار ( دژمان ) و . . .

بنا بر اینکه در روستا دزبن که در کل در قدیم کنار یک کوه بود و هنوز است ولی وسعت زیاد شده است که این کوه که مردم در زیر آن زندگی میکردند این کوه داری شکل یک دیگ یا ظرف بزرگ پخت غذا شبیه است و قسمت مرکزی این به شکل یک قلعه می باشد و وقتی که در قسمت مرکزی کوه ایستاده باشید به تمام نقاط احاطه کامل داریم و مردم زیر این کوه بودن میگفتن در که معنای دژ یا همان دیگ و بن در زبان بلوچی به معنی زیر است که زیر دژ یا زیر دیگ معنای این روستا است با