خلوه

خلوة. [ خ َل ْ وَ ] (ع مص ) گرد آمدن با وی در خلوت . || تبری کردن از کاری . || فرستادن چیز. || ریشخند کردن کسی را. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). منه : خلایة.

خلوة. [ خ َل ْ وَ ] (ع اِ) جای خالی از غیر. (منتهی الارب ) (از لسان العرب ) (از تاج العروس ). ج ، خلوات . || تنهایی . (منتهی الارب ).

خلوة. [ خ ِل ْ وَ ] (ع ص ) مؤنث خلو. زن فارغ و بری . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).

شنبلیله