محمدرضا امامی

محمد رضا امامی اصفهانی از خوشنویسان صاحب نام قرن یازدهم معاصر شاه عباس اول و شاه سلیمان صفوی و از شاگردان علیرضا عباسی بوده است. او عمری طولانی داشته و به او «امام خطاطان» گفته اند.
گدار، آندره. آثار ایران. انتشارات آستان قدس رضوی. مشهد. چاپ سوم. ترجمه ابوالحسن سروقدمقدم. ۱۳۷۵ ش.
فضایلی، حبیب الله. اطلس خط. انتشارات مشعل اصفهان. چاپ دوم، اصفهان۱۳۶۲ش.
وب گاه مقالات علمی ایران
وب گاه آفتاب
سایت آفتاب توضیحاتی بیشتر در مورد خصوصیات مسجد شاه (امام) اصفهان - سید رضا نصری
وبگاه سرزمین آفتاب - معرفی حرم رضوی
هاشم جوادزاده، ۱۳۸۰، کتاب خراسان، ص ۷۲، کانون آگهی ایران نوین
مسجد حکیم - روزنامه آفرینش
گلگشت - روزنامه آفرینش
آرونا - نگاهی به ابنیه حرم مطهر امام رضا (ع)- شهاب میرزائیان
اینترانت اصفهان
کوثر - هنر در حریم حضرت معصومه - محمدهادی حمیدیان
وبگاه تبیان
پالاپال طراحان آریا-آستان قدس رضوی (مشهد)
او پدر محمد محسن امامی و جد علی نقی امامی بود که هر سه از کتیبه نویسان و خوشنویسان صاحب نام خط ثلث در دوره صفوی بوده اند و مجموعاً یک سده به کار کتیبه نگاری بناهای مختلف اصفهان، مشهد، قم و قزوین اشتغال داشته اند.
وقتی علیرضا عباسی در سال ۱۰۰۱ هجری به خدمت شاه عباس درآمد و در زمره ندیمان مخصوص وی داخل شد، شاه؛ محمد رضا امامی و جمعی دیگر از خوشنویسان مانند محمد صالح اصفهانی و عبدالباقی تبریزی را بدو سپرد تا زیردست او خط ثلث را بیاموزند.
محمد رضا امامی، کتیبه نگاری ماهر در شهر اصفهان بود. «قسمت اعظم کتیبه هایی که نام او را بر خود دارند، در اصفهان هستند؛ ولی در قم، قزوین و مشهد نیز یافت می شوند. اولین کتیبه او در اصفهان، به سال ۱۰۳۹ ه‍. ق (۳۰ـ ۱۶۲۹م)، و آخرین کتیبه او در اصفهان، در سال ۱۰۸۱ ه‍. ق (۱ ـ ۱۶۷۰ م) نوشته شده اند. آثار سالهای ۱۰۸۴ ه‍. ق (۴ ـ ۱۶۷۳ م) تا ۱۰۸۷ ه‍. ق (۷ ـ ۱۶۷۶ م) او، همگی در مشهد هستند؛ شهری که به نظر می رسد محمد رضا امامی، آخرین سالهای عمر خود را در آنجا گذرانده است. او پس از ۵۰ سال اشتغال به شغل کتیبه نگاری، احتمالاً در این شهر درگذشته است»