صیحه اسمانی

صیحه آسمانی. صیحه آسمانی یکی از نشانه های حتمی ظهور منجی از دیدگاه شیعیان است.از لحاظ لغوی به معنای بانگ و فریاد آسمانیست. صدای بسیار بلندی است که همه مردم زمین آن را خواهند شنید. بنا بر روایات این نشانه در ماه رمضان سال ظهور رخ می دهد.

[ویکی فقه] صیحه آسمانی. یکی از علائم حتمی ظهور حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، صیحه آسمانی است.
ـــ ندایی است آسمانی که نام حضرت مهدی (علیه السلام) را به گوش همه مردم جهان می رساند. این ندای بلند از جبرئیل (علیه السلام) است و در شب ۲۳ رمضان به گوش می رسد و همه مردم زمین آن را به زبان خود می شنوند.
← روایتی از امام باقر
ممکن است برای خیلی ها این سوال مطرح شود که صیحه آسمانی چه وقت و چگونه است؟این صیحه هنگامی رخ می دهد که در شرق و غرب اختلاف شدیدی پیدا شده است و به خاطر ترسی که از این فتنه ها بر مردم وارد شده است، مردم روزگار سختی را می گذرانند و حتی بسیاری از زنان و مردان مؤمن دچار سرگردانی و ناامیدی شده اند از اینکه فرجی رخ بدهد و دچار شک و شبهه شده اند. وضعیت مردم در آن زمان این گونه است که سر دادن ندای امر فرج را از سال های دور و دراز انتظار می کشیدند. در اکثر روایات شب جمعه یا شب ۲۳ رمضان را هنگام آن ندا مشخص کرده اند؛ ولی همان طور که بیان شد علایم حتمی پنج تا است و بقیه علائم غیر حتمی است. بنابراین می توان گفت که خود صیحه آسمانی حتمی است؛ اما این که در شب جمعه و یا شب ۲۳ رمضان باشد، غیر حتمی است و ممکن است در روز دیگری اتفاق بیفتد.
گوینده و کیفیت صیحه
کسی که این ندا را می دهد، جبرئیل است که محتوای سخن او در روایات به صور مختلف ذکر شده است.
← دسته اول
...