ضهیاءة. [ ض َهَْ ی َ ءَ ] (ع ص ) زنی که شیر و پستان نباشد او را. || بیابان بی آب . (منتهی الارب ).
ضهیاءه
لغت نامه دهخدا
( ضهیاءة ) ضهیاءة. [ ض َهَْ ی َ ءَ ] ( ع ص ) زنی که شیر و پستان نباشد او را. || بیابان بی آب. ( منتهی الارب ).
ضهیاءة. [ ض َهَْ ی َ ءَ ] ( اِخ ) شعبه ای است که از کوه سرات آید. ( منتهی الارب ). ضَهْیَاءَتان ( تثنیه )؛ هُما شعبان قبالة عُشَر من شق نخلة و بینهما و بین یَسوم جبل یقال له الترقبة، و ثنیة الضَهْیاء بقرب خیبر فی حدیث صفیة. ( معجم البلدان ).
ضهیاءة. [ ض َهَْ ی َ ءَ ] ( اِخ ) شعبه ای است که از کوه سرات آید. ( منتهی الارب ). ضَهْیَاءَتان ( تثنیه )؛ هُما شعبان قبالة عُشَر من شق نخلة و بینهما و بین یَسوم جبل یقال له الترقبة، و ثنیة الضَهْیاء بقرب خیبر فی حدیث صفیة. ( معجم البلدان ).
ضهیاءة. [ ض َهَْ ی َ ءَ ] (اِخ ) شعبه ای است که از کوه سرات آید. (منتهی الارب ). ضَهْیَاءَتان (تثنیه )؛ هُما شعبان قبالة عُشَر من شق نخلة و بینهما و بین یَسوم جبل یقال له الترقبة، و ثنیة الضَهْیاء بقرب خیبر فی حدیث صفیة. (معجم البلدان ).
کلمات دیگر: