غبا

گرد بلند بر آمده

غبا. [ غ َ ] ( ع اِ ) گرد بلند برآمده. ( منتهی الارب ).

---

( غباً ) غباً. [ غ َ بَن ْ ] ( ع مص ) مصدر فعل غبی است و این فعل بمعانی مختلف بر حسب تفاوت موارد استعمال می آید: غبی الشی عنه ؛ گول گردید از آن و نه دریافت. ( منتهی الارب ). غبی الشی منه ؛ نهان شد از وی و دانسته نشد. غبی علی الشی ٔ؛ گولی کرد و غفلت ورزید. ( منتهی الارب ).