( صفت ) مونث طباخ زنی که آشپزی کند .
سرجوش دیک کفک دیک
سرجوش دیک کفک دیک
طباخه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
طباخة.[ طِ خ َ ] (ع اِمص ) باورچیگری . (منتهی الارب ) (آنندراج ). آشپزی . خوالیگری . دیگ پزی . طباخی . حرفت آشپزی .
( طباخة ) طباخة. [ طَب ْ با خ َ ] ( ع ص ) تأنیث طباخ. زنی که آشپزی کند. زنی که حرفت او آشپزی باشد. زن که خوراک پزد :
یک آفت ز طباخه چربدست
که شه را کند چرب و شیرین پرست.
طباخة.[ طِ خ َ ] ( ع اِمص ) باورچیگری. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). آشپزی. خوالیگری. دیگ پزی. طباخی. حرفت آشپزی.
طباخة. [ طُ خ َ ] ( ع اِ ) سرجوش دیگ. کفک دیگ. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( دهار ).
یک آفت ز طباخه چربدست
که شه را کند چرب و شیرین پرست.
نظامی.
طباخة.[ طِ خ َ ] ( ع اِمص ) باورچیگری. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). آشپزی. خوالیگری. دیگ پزی. طباخی. حرفت آشپزی.
طباخة. [ طُ خ َ ] ( ع اِ ) سرجوش دیگ. کفک دیگ. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( دهار ).
طباخة. [ طَب ْ با خ َ ] (ع ص ) تأنیث طباخ . زنی که آشپزی کند. زنی که حرفت او آشپزی باشد. زن که خوراک پزد :
یک آفت ز طباخه ٔ چربدست
که شه را کند چرب و شیرین پرست .
یک آفت ز طباخه ٔ چربدست
که شه را کند چرب و شیرین پرست .
نظامی .
طباخة. [ طُ خ َ ] (ع اِ) سرجوش دیگ . کفک دیگ . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (دهار).
کلمات دیگر: