<div class="boxBd">غباء. [ غ َ ] ( ع اِ ) زمین درشت. ( منتهی الارب ).<br><hr>غباء. [ غ َ ] ( اِخ ) جایگاهی است در شام. قال عدی بن الرقاع : <br>لمن المنازل افقرت بغباء<br>لوشئت هیجت الغداة بکائی.<div class="au">( معجم البلدان ).</div></div>

غباء. [ غ َ ] ( ع اِ ) زمین درشت. ( منتهی الارب ). غباء. [ غ َ ] ( اِخ ) جایگاهی است در شام. قال عدی بن الرقاع : لمن المنازل افقرت بغباء لوشئت هیجت الغداة بکائی. ( معجم البلدان ).

لغت نامه دهخدا

<span class=""hl"">غباء.</span> [ غ َ ] (اِخ ) جایگاهی است در شام . قال عدی ّبن الرقاع <span class=""hl"">:</span> <br>لمن المنازل افقرت بغباء<br>لوشئت هیجت الغداة بکائی .<br><p class=""author"">(معجم البلدان ).</p><br>

غباء. [ غ َ ] (اِخ ) جایگاهی است در شام . قال عدی ّبن الرقاع : لمن المنازل افقرت بغباء لوشئت هیجت الغداة بکائی . (معجم البلدان ).

<p><span class=""hl"">غباء.</span> [ غ َ ] (ع اِ) زمین درشت . (منتهی الارب ).<br></p>

غباء. [ غ َ ] (ع اِ) زمین درشت . (منتهی الارب ).