موضعی است که عساکر مدیانیان از حضور جدعون بد آنجا فرار نمودند .
طبات
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
طبات. [ طَب ْ با ] ( اِخ ) موضعی است که عساکر مدیانیان از حضور جدعون بدانجا فرار نمودند. ( سفر داوران 7:27 ) و گروف گمان دارد که ارتفاعش تخمیناً 60 قدم و بطرف اردن مقابل بیان واقع است. ( قاموس کتاب مقدس ).
کلمات دیگر: