احمد بن محمد
صاوی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
صاوی. ( ع ص ) خشک. ( منتهی الارب ).
صاوی. ( اِخ ) احمدبن محمد. رجوع به احمدبن محمد صاوی... شود.
صاوی. ( اِخ ) احمدبن محمد. رجوع به احمدبن محمد صاوی... شود.
صاوی . (اِخ ) احمدبن محمد. رجوع به احمدبن محمد صاوی ... شود.
صاوی . (ع ص ) خشک . (منتهی الارب ).
کلمات دیگر: