ازما

اسم: آزما (پسر) (فارسی) (تلفظ: āz(e)mā) (فارسی: آزما) (انگلیسی: azma)
معنی: آزماینده، امتحان کننده، بیازما، آزمایش کن

( آزما ) ( اسم ) در ترکیبات بمعنی آزماینده آید : بخت آزما جنگ آزما رزم آزما.

( آزما ) (ی ) (ص فا. ) در ترکیبات به معنی آزماینده آید: جنگ آزما، بخت آزما، رزم آزما.

( آزما ) آزما. [ زْ / زِ ] ( نف مرخم ) آزمای. مخفف آزماینده ، و آن گاه که با اسمی مرکب شود، چنانکه در بخت آزما، جنگ آزما، دروغ آزما، رزم آزما، زورآزما، مهرآزما، هجرآزما، بمعانی مختلف آید. در جنگ آزمای ، نبردآزمای و رزم آزمای و امثال آن به معنی دهنده و کننده جنگ و نبرد و رزم است :
سراپا بپوشید زآهن قبای
میان بست بر کین رزم آزمای.که امروز سهراب جنگ آزمای
چگونه بخنگ اندر آورد پای ؟بفرمود تا جهن رزم آزمای
شود با بزرگان لشکر زجای.چنین گفت بهرام جنگ آزمای
بنزد بزرگان پاکیزه رای.و در دروغ آزمای به معنی گوینده دروغ است :
دروغ آزمای است چرخ بلند
گهی شاد دارد گهی مستمند.و در مهرآزمای و زورآزمای و مانند آن بمعنی ورزنده مهر و ورزنده زور باشد :
به تنهائی سخنهائی سرایان
که گویند آن سخن مهرآزمایان.بزندان فرستادش از بارگاه
که زورآزمای است بازوی جاه.و در هجرآزمای و نظایر آن به معنی متحمل و بَرَنده باشد:
زندواف زندخوان چون عاشق هجرآزمای
دوش بر گلبن همی تا روز ناله زار کرد.

( آزما ) ۱. = آزمودن
۲. آزماینده (در ترکیب با کلمۀ دیگر ): بخت آزما، جنگ آزما، رزم آزما، زورآزما.

( اِزما ) ( ● ) ؛ آزماینده؛ آزمون گیرنده