پرچیدن

پرچیدن. [ پ َ دَ ] ( مص ) فروبردن میخ در چیزی و سر نازک میخ را با زخم و ضرب پهن کردن. پرچین کردن. ( شعوری ج 1 ص 241 ).

= پرچ * پرچ کردن

( پَر چیدِن * ) لبه ی چیزی رابرگرداندن یا بریدن