تسیار

فرهنگ فارسی

رفتن سیر

تسیار. [ ت َ ] ( ع مص ) رفتن. ( تاج المصادر بیهقی ). سیر. ( ناظم الاطباء ) ( متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ) ( المنجد ). رجوع به سیر شود.

(بهبهانی) تِسیار؛ نگهدار.

( تَسیار (ته سیار) ) دست یار؛ ( شاید هم معنی ته سوار یعنی آخرین سوار بدهد ) ؛ در بعضی منابع هم آتش یار گفته شده

در لهجه بهبهانی که یکی از شهرهای خوزستان است به معنای نگهدار بکار برده میشه. مثلا میگن ابولفضل تسیارت باشه. یا میگن امام حسین تسیارت باشه

تسیار یک کلمه در گویش لری می باشد به کسی گفته می شود که نگهبان و راه بلد قافله باشد

تسیار در لری به کسی که راه بلد و نگهبان قافله باشد گفته می شود

کلمات دیگر: