بامدی

بامدی، از طایفه های سیستانی استان سیستان و بلوچستان می باشد.
بشتر بامدی ها مذهب تسنن دارند.
بامدی های ساکن روستای خمک، شیعه هستند.
بامدی ها معتقدند که در عهد سلطان محمود غزنوی، جدشان از ایل ممسنی شیراز به سیستان کوچ نموده و در منطقه قلعه کاه سیستان سکونت گزیدند.عده ای از مردم این طایفه در روستای خمک از توابع منطقه شهرکی و نارویی زابل و جمال آباد علیا روستای ده عزیز و ده علیخان طاووس از توابع سیادک زابل سکونت دارند. شغل مردم این روستاها کشاورزی است.بامدی ها در اصل لربختیاری بوده از شاخه هفت لنگ باب دورکی. ایشان به جهت کشمکش ها و جنگ ها در طول تاریخ به سیستان مهاجرت نموده اند. عده ای از آن ها نیز به افغانستان و پاکستان گسیل شده و در آن مکان سکنی گزیده اند.بامدی در اصل مخفف کلمه بابااحمدی است که در گویش لری به آن بامدی نیز میگویند. بامدی ها یکی از شاخه های بزرگ و قدرتمند ایل بختیاری در طول تاریخ خود بوده اند که بسیاری از کشور گشایی ها و فتوحات به دست ایشان صورت گرفته است.
بزرگ بامدی های خمک الله بخش فرزند میر بخش می باشد .
پسران لشکر خان :

[ویکی فقه] بامَدی ، یا بامِذی ، بااَمْدی (= بابا احمدی )، طایفه ای بزرگ از طوایف لر شیعه مذهب ایل بختیاری (ه م )، پراکنده در ناحیه ای گسترده در دو استان چهار محال و بختیاری و خوزستان . بامدی از اتحاد طوایف «دورکی باب » و یکی از بابهای چهار گانه هفت لنگ بختیاری تشکیل یافته است .
اصطلاح «باب » به مفهوم پیوستگی و همبستگی جغرافیایی - سیاسی میان چند طایفه است و گفته اند که به هنگام ضعف حکومتهای مرکزی ایران ، قدرتهای بزرگ محلی بختیاری ، طایفه های همجوار را با هم در اتحادیه ای سیاسی طایفگی به نام «باب » جمع می آوردند. دورکی باب یکی از آن ها بود که از همبستگی ۱۲طایفه یا ۱۱ طایفه ، بدون به شمار آوردن خوددورکی (طایفه مقتدر بنیان گذار باب ) و به روایتهای دیگر از ۷، ۸ یا ۹ طایفه ، به سرپرستی خان های مقتدر دورکی تشکیل شده بود. رهبری مشترک ، همسایگی ، حس تعلقات جمعی و مشترک در برابر فشارها و تهدیدهای گروه های دشمن و خویشاوندی های سببی ، رشته های پیوند میان این طایفه ها را استحکام می بخشید.
← شهرت
طایفه بامدی به دوتیره بزرگ کشکی و سراج دین (سراج دینوند) یا سراج الدین تقسیم می شد. برخی تیره درویش آدمی (منابع قدیم تر نام این تیره را درویش آدینه ضبط کرده اند، ) را که با فاصله جغرافیایی دورتر از دو تیره دیگر و در حدود جنوب رودخانه دز با کدخدایی مستقل زندگی می کنند، تیره سوم طایفه بامدی و برخی دیگر «تش » یا واحدی از تیره سراج دین به شمار آورده اند. هر یک از تیره های بامدی به چند «تَش » (آتش = اجاق : خاندان ، دودمان ) و هر «تش » به چند اولاد (برخی اولاد را برابر با اصطلاح لُری «کُرُّبو» = کُر و بو، به معنای پسر و پدر گرفته اند، و هر اولاد به چند کربو (خانوار) یا بُهون (چادر) تقسیم می شده است .
بزرگ ترین تیره
سراج دین بزرگ ترین تیره بامدی و دارای ۶ تش (با احتساب تیره درویش آدمی ) به نامهای کوهی ، احمد (یا احمد فردینی )، درویشی (یا درویش میرحاج )، برام (= بهرام )، اُدیوی و درویش آدمی بود. اعضای هر تش با یکدیگر خویشاوندند و از یک نیای مشترک به شمار می روند. اولادهای هر تش واحدهای جداگانه ای را تشکیل می دهند که در قلمرو جغرافیایی معینی در کنار هم زندگی می کنند و مراتع مشترک دارند. (برای شمار و نام تش های تیره های دیگر و اولادهای هر یک ، ).در تقسیم بندی ایلی طایفه بامدی در کتاب ایل بختیاری ، بر خلاف منابع پژوهشی دیگر، رده های تش ، اولاد، مال و خانوار به ترتیب پس از طایفه آمده ، و رده تیره از آن حذف شده است . سبب حذف این رده را نویسنده ، به کار نرفتن واژه «تیره » در میان بختیاری ها، نبود عنوان خاص برای رئیس این رده و کاربرد عنوان مشترک کدخدا برای هر دو رده تیره و تش دانسته است ؛ «مال » را نیز که یک واحد اقتصادی متغیر و متشکل به هنگام کوچ تش ها و تیره های بامدی است ، زیر رده اولاد و کوچک ترین رده ایل بختیاری به شمار آورده است .مرکز آمار ایران در سرشماری عشایر کوچنده ۱۳۶۶ش در نموداری که از سازمان اجتماعی بزرگ طایفه دورکی باب ترسیم کرده ، طایفه بامدی را متشکل از ۴ تش به نامهای کشکی ، درویش آدمی ، احمد فخرالدین و سراج الدین آورده ، و برای هریک به ترتیب ۹، ۵، ۲ و ۵ اولاد ذکر کرده است .
طایفه و مدیران
...