زنبورخوار گلوخرمایی با نام علمی Merops Persicus که در انگلیسی به آن زنبورخوار گونه آبی نیز گفته می شود پرنده ای از راستهٔ سبزقباسانان و تیرهٔ زنبورخواران است. زیستگاه این پرنده گستره ای از شمال آفریقا و خاورمیانه از شرق ترکیه تا قزاقستان و هندوستان را شامل می شود. این پرنده مهاجر بوده و زمستان ها را در مناطق گرمسیری آفریقا سپری می کند اما دستجاتی نیز از زنبورخوارهای گلوخرمایی هستند که تمام سال را در یک منطقهٔ جغرافیایی در قارهٔ آفریقا موسوم به ساحل می گذرانند و در همان جا نیز به زادوولد می پردازند.نقاشی ای از زنبورخوار گلوخرمایی بالغ ماده زنبورخوار گلوخرمایی تغییر رنگ پرهای پرنده در زمستان (۲) و بهار (۳) زنبورخوار گلوخرمایی در حال پرواز
زنبورخوار گلوخرمایی نیز مانند دیگر زنبورخواران دارای پرهایی رنگارنگ و جثه ای باریک و کشیده است. این پرنده کمی بزرگتر از زنبورخوار معمولی بوده و طولش به ۳۰ سانتی متر می رسد. بیشتر پرهای پرنده سبزرنگ است و در ناحیهٔ صورت نوار چشمی ای سیاه و گونه هایی آبی رنگ دارد. گلوی پرنده زرد و قهوه ای است و منقار آن سیاه است. سطح زیرین بال ها تقریباً خرمایی است و دو شاهپر بلند وسط دم تقریباً ۷ سانتی متر دیگر به طول پرنده می افزاید.
غذای اصلی زنبورخوار گلوخرمایی را حشرات به ویژه زنبور معمولی، زنبور بی عسل و زنبور قرمز تشکیل می دهد با این حال گمان می رود که سنجاقک بخش بیشتری از شکارهای این گونه از زنبورخوارها را تشکیل دهد. سیم های تلفن درصورت وجود بهترین کمین گاه برای زنبوخوار گلوخرمایی برای حمله و گرفتن شکارش است.
این پرنده در مناطق نیمه گرمسیری و نیمه بیابانی که دارای تعداد کمی درخت مانند آکاسیا باشد زندگی می کند و زمستان ها را در علفزارها و زمین های جنگلی باز می گذراند. در ایران نیز این پرنده در شمال کشور به تعداد زیاد یافت می شود و در تابستان ها می توان آن ها را در جزایر قلمرو استان هرمزگان همچون جزیره فرور دید.
زنبورخوار گلوخرمایی نیز مانند دیگر زنبورخواران دارای پرهایی رنگارنگ و جثه ای باریک و کشیده است. این پرنده کمی بزرگتر از زنبورخوار معمولی بوده و طولش به ۳۰ سانتی متر می رسد. بیشتر پرهای پرنده سبزرنگ است و در ناحیهٔ صورت نوار چشمی ای سیاه و گونه هایی آبی رنگ دارد. گلوی پرنده زرد و قهوه ای است و منقار آن سیاه است. سطح زیرین بال ها تقریباً خرمایی است و دو شاهپر بلند وسط دم تقریباً ۷ سانتی متر دیگر به طول پرنده می افزاید.
غذای اصلی زنبورخوار گلوخرمایی را حشرات به ویژه زنبور معمولی، زنبور بی عسل و زنبور قرمز تشکیل می دهد با این حال گمان می رود که سنجاقک بخش بیشتری از شکارهای این گونه از زنبورخوارها را تشکیل دهد. سیم های تلفن درصورت وجود بهترین کمین گاه برای زنبوخوار گلوخرمایی برای حمله و گرفتن شکارش است.
این پرنده در مناطق نیمه گرمسیری و نیمه بیابانی که دارای تعداد کمی درخت مانند آکاسیا باشد زندگی می کند و زمستان ها را در علفزارها و زمین های جنگلی باز می گذراند. در ایران نیز این پرنده در شمال کشور به تعداد زیاد یافت می شود و در تابستان ها می توان آن ها را در جزایر قلمرو استان هرمزگان همچون جزیره فرور دید.
wiki: زنبورخوار گلوخرمایی