نیایشگاه ادریان

نیایشگاه آدریان در شهر تهران، خیابان جمهوری، خیابان میرزا کوچک خان، پلاک ۴ ، ( ضلع شمالی دبیرستان فیروز بهرام ) واقع شده است. بنای معبد آدریان مربوط به دوره قاجار است و این اثر در تاریخ ۱۲ بهمن ۱۳۸۱ با شمارهٔ ثبت ۷۴۴۲ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. [۱]
محتویات [نمایش]
تاریخچه بنا [ویرایش]
سنگ بنای معبد آدریان در سال ۱۲۹۳ خورشیدی با حضور ارباب کیخسرو شاهرخ، ریاست محترم انجمن وقت زرتشتیان تهران پایه گذاری شد و ساخت آن در سال ۱۲۹۶ خورشیدی به پایان رسید. این بنا با کمک مالی پارسیان هندوستان ( بهرام جی بیکاجی ) و زرتشتیان ایرانی ساکن ایران و هند ساخته شد و آتش آن را با مراسمی خاص پس از ۲۵ روز از آتشکده یزد به تهران و آدریان آوردند.
مشخصات بنا [ویرایش]
مساحت کل زمین حدود ۱۳۰۰ مترمربع و بنای مرکزی ۲۰۶ متر مربع می باشد. روبروی بنا مانند آتشگاه یزد حوضی بیضی شکل به قطرهای ۸ و ۴ متر دیده می شود. ساختمانی با نمای سنگ سفید و کنگره ای در بالای دیوار و شش ستون که در جلوی در ورودی آن زیر طاقی قرار گرفته اند و سر ستون هایی سنگی که هر کدام چهار سر گاو دارند و گویی تمام وزن این ساختمان را به دوش می کشند.
در قسمت مرکزی بنای نیایشگاه اتاقی چهار گوش بنا شده که دیوارهای آن تا ارتفاع ۸۰سانتی متری بالا آمده اند و پس از دیوارها، شیشه های یکدست و ضخیم تا سقف ادامه دارد. در اتاق، یک ظرف مسی قرار دارد که که به آن آفرینگان ( مجمر ) می گویند، داخل آفرینگان ( مجمر ) کنده ای نیم سوخته و خاکستر بسیاری، از آتش به جای مانده و شعله ای باریک در میان ظرف، آتش را زنده نگه داشته است.
وجه تسمیه [ویرایش]
الف ) آدُران: آدریان ( آذران ) همان آتشگاه یا آتشکده است. به روزگار ایران باستان این کلمه تشکیل یافته از دو بخش "آدر" و "ان" است. بخش نخست به معنای آذر یعنی آتش است. در برهان قاطع آمده: آدر بر وزن مادر همان آذر= آتش است. در لغتنامه دهخدا نیز این معنا دیده می شد و اما پاره دیگر "ان" است که در نام های جغرافیایی علامت نسبت فراوان است، از قبیل گرگان و . . . بنابراین ترکیب آذر+ان جایی را تداعی می کند که آدر= آذر= آتش در آن بسیار است و این یادگاری است به روزگار ایران باستان و رواج دین زردشت
ب ) ظرفی که آتش را در آن نگهداری می کردند: آدوران، آتشدان و آتشگاه نام گذاری کرده اند.
ج ) اشخاصی که به خدمت آتش و نگهداری از آن بر می آمدند «آتخش بندگ » یا «آدوران بندگ » که شخصی آزاد حتی از اصلی اشرافی بوده و صرفا در معنای مجازی کلمه «برده » به شمار می آمده و از لحاظ مذهبی «مقید» به آتش بوده است
جستارهای وابسته [ویرایش]
دین زرتشتی
فهرست آثار ملی ایران
سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری
منابع [ویرایش]
↑ «دانشنامهٔ تاریخ معماری ایران شهر». سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ایران. بازبینی شده در ۱۹/۵/۲۰۱۱.
این یک نوشتار خُرد پیرامون یکی از آثار باستانی ایران است. با گسترش آن به ویکی پدیا کمک کنید.
خبرگزاری میراث آریا
ایرانگردی شهریار
رده های صفحه: بناهای تاریخی استان تهران نیایشگاه های زرتشتی آتشکده ها آثار ملی ایران