ابوزیاد

ابوزیاد. [ اَ ] (اِخ ) تیمی . او از نعمان بن بشیر و از او اشعث روایت کند.

ابوزیاد. [ اَ ] (اِخ ) خیاربن سلمه . محدث است .

ابوزیاد. [ اَ ] (اِخ ) سالم . محدث است و از ابومطر روایت کند.

ابوزیاد. [ اَ ] (ع اِ مرکب ) خر. (مهذب الاسماء) (السامی فی الاسامی ). حمار. (المزهر). الاغ . اولاغ . درازگوش . چاروا.

ابوزیاد. [ اَ ] (اِخ ) سهل بن زیاد الطحان . محدث است و عمرةبن علی از او روایت کند.

ابوزیاد. [ اَ ] (اِخ ) شعیب بن درهم . محدث است .

ابوزیاد. [ اَ ] (اِخ ) طحّان . محدث است و از ابوهریره روایت کند.

ابوزیاد. [ اَ ] (اِخ ) عبداﷲبن المغفل . محدث است . بعضی کنیت او را ابوسعید گفته اند.

ابوزیاد. [ اَ ] (اِخ ) علی . محدث است و شعیب بن کهتم از او روایت کند.

ابوزیاد. [ اَ ] (اِخ ) کلابی . رجوع به ابوزیاد اعرابی شود.

ابوزیاد. [ اَ ] (اِخ ) مولی ابن عباس . تابعی است و از ابن عباس روایت کند.

ابوزیاد. [ اَ ] (اِخ ) یحیی بن عبید. محدث است و صفوان بن عمرو از او روایت کند.

ابوزیاد. [اَ ] (اِخ ) اسماعیل بن زکریا الخُلقانی . محدث است .

ابوزیاد. [ اَ ] (اِخ ) ابن براء الکلابی . یکی از فصحای عرب است . (ابن الندیم ). و رجوع به ابوزیاد اعرابی شود.

ابوزیاد. [ اَ ] (اِخ ) پیشوای فرقه ٔ جارودیّه ، یکی از فِرَق پنجگانه ٔ زیدیه . (از بیان الادیان ).

ابوزیاد. [ اَ ] (اِخ ) اعرابی یزیدبن عبداﷲبن حر کلابی . یکی از فصحای اعراب که نحویان و اهل ادب به کلام او استشهاد کرده اند. ابن الندیم گوید او بروزگار مهدی بعلت مجاعه به بغداد آمد و چهل سال بقیت عمر را بدانجا ببود تا درگذشت . او راست :کتاب النوادر. کتاب الفرق . کتاب الابل . کتاب خلق الانسان .و او را سی ورقه شعر است . و شاید «ابوزیاد» ی که بوحنیفه ٔ دینوری از او نقل میکند همین ابوزیاد باشد.