پنات. [ پ ِ ] ( اِخ ) رومیان به ارواح مردگان خویش مقام خدائی میدادند و آنان را لارس یا پناتس و یا مانس میگفتند و بدیشان طعام یا شراب تقدیم میکردند. ( حواشی ترجمه تمدن قدیم تألیف فلسفی ). نام عمومی خدایان خانوادگی در نزد رومیان که به افتخار آنان آتش دائمی برمی افروختند. لارها ( خدایان حامی خانواده ) در زمره پنات ها محسوب میشدند. در قاموس الاعلام ترکی آمده است : پنات ، یکی از ارباب انواع رومیان قدیم بنا بعقیده آنان پنات ها با دسته دیگر از ارباب انواع که موسوم به لار میباشند موکل و حافظ کسب و ثروت هستند نمونه کوچک این اصنام در خانه افراد اهالی یافت میشد.
پنات
لغت نامه دهخدا
کلمات دیگر: