برند. تخت تخت گیر که تخت رباید و گیرد .
تخت بر
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
تخت بر. [ ت َ ب َ ] ( نف مرکب ) بَرنده تخت. تخت گیر. که تخت رباید و گیرد :
تخت بر، آن سر که بر او پای تست
بختور، آن دل که در او جای تست.
تخت بر، آن سر که بر او پای تست
بختور، آن دل که در او جای تست.
نظامی.
کلمات دیگر: