پمفیلیه

پمفیلیه. [ پ َ لی َ ] ( اِخ ) در قاموس کتاب مقدس آمده است : اسم مقاطعه ای است در آسیای صغیر که در طرف شمالی دریای روم در میانه کیلیکیه ولیکیته واقع است و در زمانی که پولس بدانجا شد پای تخت آن را پرجه میگفتند ( اع 13:13 و 14:24 و 27:5 ) و کلودیوس پیسیدیّه و لیکیّه را که سابقاً در جزو آن نبودند بدان افزود و پمفیلیّه ساحلی است که 80 میل طول و 30 میل عرض دارد و صاحب سه نهر میباشد که به الکتارکتس و سسترس و اوریندون مسمی می باشند. پایتختش پرجه و بندرش اتالیه یعنی اضالیا بود. ( اع 14:25 ). و در زمان جنگ فارس پمفیلیه مقاطعه کوچکی بود که سی سوار و کیلیکیّه یکصد سوار میداد و در زمان رومانیان جزء آسیا شد لکن بعد از آن آن را جدا کردند و شیشرون معروف بر آن حکمرانی نمود. پرجه اوّل جائی بود که پولس در آغاز بشارتش بدانجا رفت و مرقس در آنجا از وی جدا شد و چون از پیسیدیه مراجعت نمود از پرجه بشارت داده از اتالیه به انطاکیه شد ( اع 14:24-26 ) و در روزپنجاهم از سکنه پمفیلیه در اورشلیم حضور داشتند.