استاکاتو

استاکاتو (ایتالیایی: Staccato) یا مقطع، یک شکل از «جمله بندی» یا «آرتیکولاسیون» (articulation) در موسیقی است که با قرار دادن نقطه ای در بالا یا پایین یک یا چند نت، ارزش زمانی آن را به نصف کاهش می دهد. در این شیوه ابتدا نیمی از ارزش زمانی نت داده شده اجرا و نیمی دیگر به سکوت منتهی می شود. اجرای استاکاتو در ریتم موسیقی تغییری ایجاد نمی کند و نقطۀ مقابل حرکت متصل یا «لگاتو» محسوب می شود.
گلیساندو
خط اتصال
مارکاتو
پورتاتو
لگاتو
استاکاتیسیمو (staccatissimo) شکلی دیگر از نت مقطع و شدیدتر از استاکاتو است. در این شیوه که با علامتی عمودی و به شکل میخک در بالا یا پایین یک نت یا نت هایی قرار داده می شود و یک چهارم ارزش زمانی نت داده شده اجرا و بقیه به سکوت تبدیل می شود.
مثال از استاکاتیسیمو: سمفونی در ر مینور اثر: آنتوان بروکنر

اِسْتاکاتو (staccato)
(در ایتالیایی به معنای گسسته، منفصل) در موسیقی، اصطلاحی برای توصیف یک پاساژ پیوسته که نت های آن به جای آن که به صورت متصل (لِگاتو) جمله بندی شده باشند، علامت های تأکیدی جداجدا دارند. استاکّاتو به پاساژ حالت ضدضرب می دهد، مثل سرآغاز اسکرتسوی سمفونی ۶ بتهوون (پاستورال، ۱۸۰۷ـ۱۸۰۸).