( طرمذة ) طرمذة. [ طَ م َ ذَ ] ( ع مص ) لاف زدن. فخر کردن. نازیدن. || گفتن و ناکردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). و لیس هذا من کلام اهل البادیة. ( منتهی الارب ).
طرمذة. [ طِ م ِ ذَ] ( ع ص ) آنکه کردار او موافق گفتارش نباشد. || آنکه کار را درست نتواند کرد. ( منتهی الارب ).
طرمذة. [ طِ م ِ ذَ] ( ع ص ) آنکه کردار او موافق گفتارش نباشد. || آنکه کار را درست نتواند کرد. ( منتهی الارب ).