( عذیة ) عذیة. [ ع َ ی َ ] ( ع ص ) زمین خوش خاک. ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ). زمین دور ازآب و از شوری و ناگواری. ( آنندراج ). عذاة. || ( اِ ) خاشاک. ( منتهی الارب ). رجوع به عذاة شود.
عذیه
لغت نامه دهخدا
عذیة. [ ع َ ی َ ] (ع ص ) زمین خوش خاک . (از اقرب الموارد) (آنندراج ). زمین دور ازآب و از شوری و ناگواری . (آنندراج ). عذاة. || (اِ) خاشاک . (منتهی الارب ). رجوع به عذاة شود.
کلمات دیگر: