لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">صراتی. [ ص َ] ( ص نسبی ) نسبتی است به صراة. رجوع به صراة شود. <hr>صراتی. [ ص َ ] ( اِخ ) جعفربن محمد الیمان المؤدب المحزّمی. وی از ابی حذافة حدیث کند و از وی محمدبن عبداﷲبن عتاب روایت دارد. ( معجم البلدان ).</div>

صراتی. [ ص َ] ( ص نسبی ) نسبتی است به صراة. رجوع به صراة شود. صراتی. [ ص َ ] ( اِخ ) جعفربن محمد الیمان المؤدب المحزّمی. وی از ابی حذافة حدیث کند و از وی محمدبن عبداﷲبن عتاب روایت دارد. ( معجم البلدان ).

صراتی . [ ص َ ] (اِخ ) جعفربن محمد الیمان المؤدب المحزّمی . وی از ابی حذافة حدیث کند و از وی محمدبن عبداﷲبن عتاب روایت دارد. (معجم البلدان ).

صراتی . [ ص َ ] (اِخ ) جعفربن محمد الیمان المؤدب المحزّمی . وی از ابی حذافة حدیث کند و از وی محمدبن عبداﷲبن عتاب روایت دارد. (معجم البلدان ).