عمرو بن عدی لخمی

عَمرو بنِ عُدَیِ لَخْمی (قرن ۳م)
امیرِ حیره. فرزند نصر بن ربیعۀ لخمی بود. پس از کشته شدن دایی اش ، جزیمة الابرش، به فرمانروایی رسید و حیره را تختگاه خود برگزید. وی زباء را، که همسر دایی اش و کشندۀ او بود، به قتل رساند و بیش از ۵۰ سال فرمانروایی کرد. عمرو پایه گذار واقعی دودمان لخمی در جنوب عراق است . این خاندان در تاریخ به آل نصر و بنی مُنذر/مناذره (به واسطۀ کثرت نام منذر در میان پادشاهان این دودمان ) آوازه دارند. اینان دست نشاندۀ دولت ساسانی بودند و آخرینِ آن ها را که لقمان نام داشت به فرمان خسرو دوم ساسانی زیر پاهای فیل افکندند.