کلمه جو
صفحه اصلی

رضی الدین استرابادی

دانشنامه آزاد فارسی

رضی الدین استرآبادی. رَضی الدین استرآبادی ( ـ۶۸۶ق)
(نام اصلی: محمد بن حسن الرضی، ملقب به نجم الائمه و مشهور به فاضل رضی و شارح رضی) دانشمند شیعی. در نجف زندگی می کرد. نویسندگان و ادیبان صاحب نام آن زمان او را به سبب دقت و فضل و کمال بسیارش، مایه فخر و مباهات دانسته اند. آثار وی در زمینه علوم نحو و صرف کم نظیر است، همچون شرح کافیه ابن حاجب در نحو که مهم ترین اثر اوست و آن را در جوار بقعۀ علی بن ابیطالب (ع) نوشته است؛ دیگر شرح شافیه ابن حاجب در صرف که اثری شاخص در علم صرف و از بهترین شروح برشمرده می شود؛ و شرح القصاید العلویات السبع ابن ابی الحدید.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] رضی الدین استرآبادی. شیخ رضی الدین محمد بن حسن استرآبادی معروف به شیخ رضی و ملقب به نجم الائمه از مفاخر دانشمندان شیعه در عرصه ادبیات عرب، صرف و نحو و بلاغت است و به قول علامه خوانساری از نوادر روزگار است و اعجوبه زمان، کسی که عجم و عرب به او افتخار می کند و شیعه به وجودش بر دیگر فرق اسلامی مباهات میکند. اجمالاً میدانیم که شیخ رضی از مردم استرآباد (گرگان کنونی) ایران بوده، و در نجف اشرف سکونت داشته است.
وی در اواسط سده هفتم هجری میزیسته آثار گرانقدری از خود به یادگار گذاشته است، و در کنار بارگاه ملکوتی مولای متقیان و امیر مؤمنان علی (علیه السلام) آثار گرانبهای علمی و ادبی کم نظیر خود را پدید آورده است.
دو کتابی که مایه شهرت شیخ رضی شده یکی شرح کافیه، و دیگری شرح شافیه است که کتاب (کافیه) در علم نحو، و (شافیه) در علم صرف است.
علامه خوانساری در ادامه شرح حال شیخ رضی می افزاید: و نیز شرح قصائد هفت گانه ابن ابی الحدید معتزلی در مدح مولا امیر المؤمنین (علیه السلام) از اوست و کتابهایی دیگر.

گفتار بزرگان
عدم ثبت شرح حال وی در مصادر قدیمی باعث شده که در سال وفات او اختلاف شود به نحوی که برخی آنرا سال ۶۸۴ ه. ق نوشته اند، اما در آخر نسخه شافیه تصریح شده که کتاب در سال ۶۸۸ ه. ق به پایان رسیده است. همین نکته ثابت میکند که شیخ رضی لا اقل تا این زمان حیات داشته است.

منبع
...


کلمات دیگر: