دشت ناامید

دشت نااُمید که دَغ نَمَدی هم نامیده می شود بیابانی است که در امتداد مرز افغانستان و ایران قرار دارد و ادامه ای از دشت کویر، کویر بزرگ واقع در ایران به شمار می آید. این بیابان زمینی پست در شرق کوهستان های شرق ایران است.
travelsradiate، بازدید: ژوئن ۲۰۱۲.
The Great Soviet Encyclopedia (1979): Dasht-I-Naumid
دشت ناامید منطقه نسبتاً گسترده ای است که سطح آن به طور کل هموار یا دارای کمی تپه ماهور است ولی بی نظمی های سطحی در آن کم دیده می شود. این دشت در میان چند منطقه پرارتفاع تر واقع شده است.
بخشی از دشت ناامید به وسیله رودخانه فراه و شاخه های فرعی آن آبیاری می شود. سطح آن از خاک های رسی و شوره زارها (سولونچاک) پوشیده شده و پوشش گیاهی آن کویری است. افسنتین و علف شور از گیاهان غالب در منطقه است و در برخی قسمت ها هم دسته های کم پشت از گیاه تاغ سیاه می روید.در دشت ناامید در کنار کوه های شرق ایران نواری از استپ قرار گرفته است. کوچ نشینان در منطقه به پرورش گوسفند و شتر می پردازند.
بادهای ۱۲۰ روزه سیستان معروف به بادهای لوار، که دنباله بادهای موسمی هندوستان است و به ویژه در بیابان تار این کشور قدرت می گیرد با عبور از دشت ناامید و دیگر نواحی کم ارتفاع افغانستان وارد ایران می شود. این باد بر اثر اختلاف فشار بین ارتفاعات شمالی افغانستان و دشت ناامید تقویت میگردد. این منطقه استراتژیک در دوران رضا شاه در سال 1314 با پذیرش حکمیت ترکیه توسط ایران طی معاهده ای به نفع افغانستان و به ضرر ایران از ایران جدا و به افغانستان الحاق شد و در مقابلش افغانستان متعهد شد که اجازه دهد ایران از آب رود هیرمند به طور مساوی با افغانستان استفاده کند که بعدا افغانستان با احداث سد از دادن آب به ایران خودداری کرد.

دشت نسبتاً همواری در استان خراسان جنوبی، شهرستان های بیرجند و سربیشه. در مرز ایران و افغانستان قرار دارد. طول این دشت از شمال به جنوب حدود ۱۱۰ کیلومتر و عرض آن از کوهپایه های غربی تا رودخانۀ ناامید (در خاک افغانستان) و دغ توندی در کشور مزبور ادامه دارد. مساحت آن در خاک ایران حدود ۳۵۰ کیلومتر مربع است.