رفیعی قزوینی، ابوالحسن (قزوین ۱۲۶۸ـ تهران ۱۳۵۳ش)
رفیعی قزوینی، ابوالحسن
فیلسوف، عارف و فقیه ایرانی. مقدمات علوم را در مدرسۀ صالحیۀ قزوین فراگرفت و در تهران فقه و اصول را در محضر میرزا عبدالنبی نوری و مسیح طالقانی تحصیل کرد و فلسفه و عرفان را از میرزا حسن کرمانشاهی و ملامحمد هیدجی و شیخ محمدعلی شاه آبادی و ریاضیات و نجوم را از میرزا ابراهیم زنجانی آموخت. با تأسیس حوزه علمیه قم به دعوت شیخ عبدالکریم حائری یزدی به آن جا رفت و به تدریس پرداخت، ولی پس از مدتی به قزوین بازگشت و سال ها در این شهر به تدریس فقه و اصول و فلسفه و عرفان پرداخت. در اواخر عمر به تهران آمد و حوزۀ درس او همچنان برجا بود. تسلط او بر دقایق کتب ملاصدرا به ویژه اسفار کم نظیر بود. در مسئلۀ معاد جسمانی، رجعت و نیز اتحاد عاقل و معقول دارای رأی و نظر مستقل بود. از شاگردان او می توان از سید جلال الدین آشتیانی، دکتر سید حسین نصر، حسن زاده آملی، ابراهیمی دینانی و آقا رضی الدین شیرازی نام برد. امام خمینی (ره) نیز مدتی کوتاه از محضر درس او بهره مند شد. ازجمله آثار اوست: مجموعه رسائل و مقالات فلسفی که به کوشش غلامحسین رضانژاد منتشر شده است.
رفیعی قزوینی، ابوالحسن
فیلسوف، عارف و فقیه ایرانی. مقدمات علوم را در مدرسۀ صالحیۀ قزوین فراگرفت و در تهران فقه و اصول را در محضر میرزا عبدالنبی نوری و مسیح طالقانی تحصیل کرد و فلسفه و عرفان را از میرزا حسن کرمانشاهی و ملامحمد هیدجی و شیخ محمدعلی شاه آبادی و ریاضیات و نجوم را از میرزا ابراهیم زنجانی آموخت. با تأسیس حوزه علمیه قم به دعوت شیخ عبدالکریم حائری یزدی به آن جا رفت و به تدریس پرداخت، ولی پس از مدتی به قزوین بازگشت و سال ها در این شهر به تدریس فقه و اصول و فلسفه و عرفان پرداخت. در اواخر عمر به تهران آمد و حوزۀ درس او همچنان برجا بود. تسلط او بر دقایق کتب ملاصدرا به ویژه اسفار کم نظیر بود. در مسئلۀ معاد جسمانی، رجعت و نیز اتحاد عاقل و معقول دارای رأی و نظر مستقل بود. از شاگردان او می توان از سید جلال الدین آشتیانی، دکتر سید حسین نصر، حسن زاده آملی، ابراهیمی دینانی و آقا رضی الدین شیرازی نام برد. امام خمینی (ره) نیز مدتی کوتاه از محضر درس او بهره مند شد. ازجمله آثار اوست: مجموعه رسائل و مقالات فلسفی که به کوشش غلامحسین رضانژاد منتشر شده است.